Els' Wandelverslagen

Verslag van De Loop van de Reest, 2008/2010.

Een gedeelte is nieuwe natuur; nog niet zo lang geleden was hier gewoon nog boerenland. Het is heerlijk, ook al omdat de zon is gaan schijnen. In het Meeuwenveen graast een kudde Schotse Hooglanders aan weerszijden van het pad. Het is op die plek toevallig nogal druk met wandelaars en de kudde wordt wat onrustig, vooral als iemand een kalf van dichtbij fotografeert. Als dan ook nog iemand met een hondje te dicht langskomt, ontstaat er beweging en klinkt er geloei. Het blijft hierbij, maar de wandelaars maken dat ze wegkomen. Wij waren de kudde al gepasseerd en zien het van veilige afstand gebeuren. We lopen verder en als we de natuurgebieden achter ons gelaten hebben, vervolgen we door het weidsere boerenland. Een deel van de maïs is gemaaid, we kunnen weer wat verder kijken. Bijna de hele route gaat over onverharde paden, een heel mooi traject. Vlot zijn we dan weer bij de auto, fietsen ophalen en naar huis.

Volgende

Naar boven

Zondag 12 oktober 2008

 

Balkbrug – Zuidwolde (tinmuseum) 11 km

Vorige

Na kerkbezoek en koffie vertrekken we richting Zuidwolde, fietsen mee. Bij het gesloten tinmuseum laden we de fietsen af en rijden we met een beetje tegenwind naar Balkbrug. Het is wat verder dan de vorige keren; in bijna drie kwartier zijn we bij de molen. Het is dan eerst tijd voor de lunch. Dan gaan we wandelen. Het weer is nog wat grijs, niet koud en de verwachting is dat het gaat opklaren. Daar hopen we ook op, want de natuur is inmiddels in herfstkleuren getooid en vooral bij zonnig weer is dat prachtig. Het eerste gedeelte van de route lopen we door mooie natuurgebieden: bos, hei, mooie vennen waarin de bomen in herfstkleur prachtig in weerspiegelen.

We passeren verschillende kleine buurtschappen, zoals Bazuin en Nolde, niet meer dan een paar boerderijen bij elkaar. Veel van die boerderijen zijn al oud en hebben vaak rieten daken. Hier en daar zien we ook al weer koeien in de wei.

Verderop zien we twee reeën en steken we nogmaals de Reest over. Via zandpaden en nog een stukje asfalt bereiken we dan ons eindpunt.

Eindelijk gaan we weer eens een stukje van de Reestroute lopen. Het wandelen heeft deze winter wat op een laag pitje gestaan: een lang weekend Overijssels Havezatenpad, af en toe een wandelingetje in de buurt en in januari een prachtige winterwandeling in besneeuwd landschap bij Lochem. Dat was het wel ongeveer. Maar nu wordt het toch een klein beetje lente en pakken we bij het Tinmuseum de draad weer op. Het is bewolkt, maar toch ook af en toe zonnig, temperatuur rond 11° en een stevig, fris windje, maar die hebben we meest schuin achter en dat vinden we prima. Opnieuw lopen we over de stuwwal van Zuidwolde, maar nu weer naar het zuiden in de richting van de Reest. Een mooie route, eerst over geasfalteerde landwegen, maar ook over, soms modderige, bospaden. Een leuk stukje is ook een kronkelig paadje over een boswal.

Nadat we over het hek van een boerenerf geklommen zijn (volgens het boekje ‘langs boerderij en hek’, maar er zat een groot hangslot op het hek, dus het was klimmen geblazen), moeten we de drukke N48 oversteken. Dat is toch wel een enigszins hachelijke onderneming, er wordt 100 km/u gereden! Dan lopen we door de weilanden langs de Reest, maar raken het spoor bijster, omdat de routebeschrijving niet helemaal helder is. Er is meer prikkeldraad dan vermeld en waar moet je nou over en waar niet. We doen maar wat, volgen de Reest zo’n beetje. Voorzichtig laverend in het zompige grasland tussen de paardenvijgen door vinden we de route weer terug. We steken de Reest over en in het weiland aan de overkant staat een inmiddels weer bewoond ooievaarsnest. Twee ooievaars worden de toegang geweigerd door twee anderen. Groot geworden kinderen misschien, die een eigen nest moeten gaan zoeken? In de dierenwereld doen ze niet aan tere kinderzieltjes.

Molen De Star.

Den Kaat.

De Reest bij Den Kaat.

Spookmeer.

Meeuwenveen.

Paardelanden.