Aspremont - Nice

Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

Maandag 20 juli 2015

Aspremont - Nice 2.15 u / ? u / 10,5 km + 2,4 km naar zee

We starten om 7 uur voor de allerlaatste etappe (tenzij we het gat nog een keer dichtlopen), nu allebei met rugzakken, want Nice bereiken zonder mijn trouwe rugzak kan natuurlijk niet. Je zou denken dat het nu alleen maar een beetje afdalen naar Nice is, maar dit is de GR5! We krijgen niets cadeau. Dus gaan we eerst omhoog, een stenig pad langs de Mont Chauve. We hebben de westkant van Nice, het dal van de Var en nu ook de Middellandse Zee steeds in het vizier, soms ook de oostkant, maar door de hoge luchtvochtigheid en de smog is vooral de zee maar heel vaag te zien. Steeds lopend over de heuvels, die bijna tot in de zee doorlopen, stijgen we toch nog weer tot zo’n 700 m. Af en toe langs de flank net als gisteren, maar de hellingen zijn hier niet meer zo steil als verder naar het noorden.

Uiteindelijk staan we op de laatste top en hebben we het volle zicht op Nice. Nu gaan we dan toch dalen, door de grote keien en rolstenen nog best lastig, maar we doen het rustig aan. Het is te warm en we willen ook een beetje genieten van onze laatste schreden op de GR5. Bij de eerste huizen belanden we op asfalt. We passeren een uitnodigend terras met veel schaduw waar we even een kop koffie drinken. We krijgen er heerlijk een groot glas water met ijsklontjes bij. We dalen vervolgens behoorlijk steil af, maar nu asfalt, dat loopt zonder problemen. Prachtige mediterrane flora onderweg: boomhoge oleanders, uitbundige bougainville, ijsblauwe plumbago, trompetklimmers, blauwe winde en niet te vergeten palmbomen. Ik kan me er eindeloos aan vergapen. Voorbij de snelweg passeren we het bord “Nice”, dat moet even vereeuwigd worden. Verder naar het eindpunt, geen interessante route, maar die is er waarschijnlijk ook niet.

En dan staan we ineens in het parkje bij het Maison de l’environnement, het officiële eindpunt van de GR5. Hier de allerlaatste wit-rood markering en een informatiebord over met name het laatste gedeelte van de route. En dat is het dan eigenlijk. We laten het moment wat op ons inwerken, maken wat foto’s en eten een broodje. ’t Is toch een raar gevoel, zoveel jaren onderweg en opeens is het klaar. En toch ook weer niet, want we hebben nou juist in dat laatste jaar een stukje over moeten slaan. In ieder geval geen gejuich en trompetgeschal aan de finish.

We gaan verder, want voor ons gevoel is het echte einde toch de Middellandse Zee. Het is nog minstens een half uur lopen, almaar rechtdoor door de warme, drukke, lawaaiige en hier en daar stinkende stad. Maar dan bereiken we de Promenade des Anglais en het kiezelstrand. Hier de echte eindfoto’s en even de zee in, we hebben zwemkleding in onze rugzakken. Geen waterschoenen, dus zere voeten op de kiezels. Het water is lauw, we koelen er nauwelijks van af. Met tram en bus reizen we in de middag terug naar de auto in Aspremont. We zullen later nog een dagje teruggaan naar Nice om vooral de oude stad beter te bekijken.

Dit was het dan, ons megaproject de GR5.