Els' Wandelverslagen

Verslag van de GR 5, vanaf 2003.

stuk langs een kanaal, het doet bijna Nederlands aan. We passeren een aantal sluizen en een aquaduct. Er zijn fietsroutes langs deze kanalen aangelegd en daar wordt veel gebruik van gemaakt. We worden aangesproken door een Franse dame op de fiets, die wil weten wat we doen en ons vertelt dat zij al eens naar Santiago is gelopen.

Volgende

Naar boven

Zaterdag 28 juni 2008

Nommay - La Papeterie 22 km

Vorige

Ook voor het volgende stuk is openbaar vervoer of liften weer erg lastig of vrijwel onmogelijk, dus lopen we weer een tweedaags traject naar Saint-Hippolyte met overnachting in hotel. Dit soort tochten zullen we in het vervolg van de GR5 waarschijnlijk wel vaker gaan maken. Henk en Gees hebben gisteren nog een stukje verder gelopen en vertrekken vandaag naar de camping van St-Hippolyte om van daaruit nog wat verder te lopen. Wij parkeren de auto in St-Hippolyte. Het grote parkeerterrein bij het stadje is afgesloten vanwege een of ander evenement, maar we kunnen de auto gelukkig kwijt bij de plaatselijke supermarkt. We liften naar Nommay. Binnen 10 minuten krijgen we een lift en we boffen enorm; de man die ons meeneemt moet ook naar Nommay. Onderweg zijn we weer helemaal bijgepraat over Sarkozy, de Franse economie en de toestand in de wereld. In Nommay gearriveerd pikken we met 10 minuutjes lopen de route weer op en zo starten we onze tocht om 10 uur. We zijn in het nieuwe boekje begonnen. Dat ziet er nu nog maagdelijk uit, maar de eerste ezelsoren, blutsen en deuken zullen spoedig ontstaan. Overigens wijkt de GTJ op een aantal stukken af van de GR5, maar dit is een zeer compleet boekje, waar ook alle alternatieven in beschreven staan, compleet met routekaartjes, afstanden in tijd én kilometers en toeristische en andere noodzakelijke

achtergrondinformatie. De GR5 is langs de route over het algemeen ook prima gemarkeerd. Het eerste stuk van onze wandeling gaat door een recreatiegebied met een grote waterplas, hier vlakbij de Peugeotstad Montbéliard. Zo te zien vinden er vandaag allerlei strand- en wateractiviteiten plaats. Bij het hoofdgebouw verwachten we koffie te kunnen drinken, maar het terras staat vol met een gezelschap dat zich op dit uur al aan de wijn staat te laven. We willen weer omkeren (na een sanitaire stop), maar de uitbater ziet ons en zegt dat we er rustig een kop koffie kunnen krijgen. Wel een leuke plek zo aan het water. Het is prachtig weer en al warm. Dan gaan we weer verder, een

Gisteravond lekker gegeten op het terras van het hotel en op tijd naar bed, want we waren wel een beetje moe. Wel jammer dat we tot een uur of 2 last hebben van lawaai beneden van gasten (en 'la patronne'?). In ieder geval toch weer op tijd op en na het ontbijt vertrekken we. We nemen een lunchpakket mee, want het ziet er niet naar uit dat we rond lunchtijd een eetgelegenheid tegenkomen. We beginnen direct met een flinke klim door het bos, begeleid door bijna oorverdovend gezang van de vogels. Prachtige planten groeien hier in dit vochtige, beschaduwde zijdal. Ik zie zelfs mansoor en tongvarens. Na een half uurtje zijn we aan de Zwitserse grens, die we een aantal kilometers volgen. We klimmen nog een eindje door, uiteindelijk vandaag tot 820m. Omhoog en omlaag gaat het, soms even heel steil. Er staan langs het pad veel grenspalen, die we dan weer aan de Zwitserse, dan weer aan de Franse kant passeren. We komen een boer op een trekker tegen, die even stopt en de motor uitzet om een praatje te maken. Of het in Nederland wel net zo mooi is als hier, vraagt hij, maar het antwoord weet hij volgens mij wel: dat kan natuurlijk niet. Het landschap is ook prachtig, soms kunnen we even wat verder kijken op de heuvels van de Jura en aan de andere kant in de verte zien we nog de Vogezen.

Verder landinwaarts gaat het afwisselend door bos en landerijen. We moeten via hekjes, waar ik vanwege mijn rugzak nauwelijks overheen kan klauteren - met een kontje van Bertus lukt het - dwars door een weiland met koeien, maar misschien waren het ook wel jonge stieren. In ieder geval blijven we op veilige afstand. Ook wordt het, en dan merk je dat je in de Jura bent, ineens wat ruiger en rotsachtiger en lopen we in een kleine kloof. Het is warm vandaag, wel weer 30°. We picknicken onder een boom in een weilandje. Er komen allerlei lekkere dingen uit ons lunchpakket: stevige plakken brood, vleeswaren en een flinke homp kaas.

Voorbij het dorpje Chamesol zien we ineens ons pad geblokkeerd: er blijkt een autorally plaats te vinden. We mogen de afzetting gelukkig wel passeren, maar als we afdalen naar St.-Hippolyte is het gedaan met de rust. Overal gebrul van motoren en een speaker die via luidsprekers het publiek op de hoogte houdt van wat er wel en vooral ook niet gebeurt. Ook in St.-Hippolyte komen we het circus weer tegen. Als we het stadje (376m) inlopen, blijkt bovendien de route heel anders dan staat aangegeven in het nog betrekkelijk nieuwe boekje. We gaan volgens de markering het stadje niet in en zouden langs de camping aan deze kant van de Doubs verder moeten. Volgens het boekje moeten we de rivier juist oversteken. Hoe het verder gaat wordt bij het bestuderen van de kaart niet direct duidelijk. In ieder geval staat er voor morgen een rustdag op het programma en dan moeten we het eerst allemaal maar eens uitzoeken.

Vanaf Fesches-le-Châtel gaat het weer wat stijgen. We lopen een flink stuk door het bos, waar het nog redelijk koel is. Als we bij Dasle het bos uitkomen is het tijd voor de lunch. We vleien ons neer onder een boom in een hooiveld en houden even siësta. Om klokslag 2 uur komen we weer bij onze positieven als er vlakbij een tractor gestart wordt: de boer komt het hooi keren. Wij grabbelen snel onze spullen bij elkaar (shirtjes te drogen gehangen en zo) en gaan verder. De route is heel afwisselend vandaag. Nu lopen we weer een stuk door de velden, verderop weer door het bos en daar ineens langs een natuurverschijnsel: de Pont Sarazin, een tot natuurlijke brug uitgesleten rotsformatie. Dan nog een stukje steil omhoog naar 600m, onze enige echte krachtsinspanning vandaag.

In Abbévillers strijken we nog even neer op een terrasje voor een glas ijsthee en dan moeten we nog een stukje door het bos, afdalend naar ons hotel La Papeterie (415m). Het hotel ligt heel afgelegen in een dalletje aan een ruisende beek vlakbij de Zwitserse grens. Ooit was er een papiermolen.

Uiteindelijk is St.-Hippolyte ons eindpunt voor deze vakantie. Bertus heeft een paar blaren waar hij steeds meer last van krijgt. Bovendien wordt het later in de week slecht weer en rijden we naar zuid Frankrijk om daar de rest van onze vakantie door te brengen. Wanneer we verder gaan weten we niet. Misschien hebben we in september nog gelegenheid en anders wordt het volgend jaar. Inmiddels heb ik uitgezocht dat er inderdaad een routewijziging is voorbij St.-Hippolyte. Deze is te vinden op de website www.gtj.asso.fr > dernières informations > modification Saint-Hippolyte.

Recreatieplas bij Nommay.

Canal de la Haute-Saône à Montbéliard.

Hier kruist het kanaal een riviertje.

Bij Dasle.

Dasle, in de verte de Vogezen.

Vandoncourt.

Pont Sarazin.

Bij Abbévillers.

Hotel La Papeterie.

Uitzicht uit hotelkamer.

Omgeving Villars-lès-Blamont.

'Un petit canyon'.

Roche Jella.

Omgeving Chamesol.

St.-Hippolyte.